tail
noun
/teɪl/

1. 1) ბოლო, დაბოლოება; ბოლო / უკანა ნაწილი, "კუდი" (არმიისა, კოლონისა); the enemy's tail is now extremely vulnerable to air attack მოწინააღმდეგის ძალების დაბოლოება / "კუდი" ამჟამად უაღრესად დაუცველია საჰაერო დარტყმისაგან;

2) ზურგი, ზურგის ეშელონი;

2. საუბ. კუდი, ბოლო / უკანა ნაწილი (თვითმფრინავისა და მისთ.); look out! There's a bogey on your tail! ფრთხილად! კუდზე მოწინააღმდეგის გამანადგურებელი გაზის!