warrant II
verb
/ʹwɒrənt/

1. გამართლება (˂გა˃ამართლებს); ʘ გამართლებას / საფუძველს წარმოადგენს (რაიმესათვის); further investigation is clearly warranted აშკარად საჭიროა საქმის შემდგომი გამოძიება / გამოკვლევა; the situation scarcely warrants their being dismissed არსებული მდგომარეობა თანამდებობიდან მათ დათხოვნას ვერ გაამართლებს / თანამდებობიდან მათი დათხოვნის საფუძვლად ვერ გამოდგება;

2. ნების დართვა (˂და˃რთავს); უფლების / უფლებამოსილების მიცემა; სანქციონირება.