decoy II
ზმნა
/dɪʹkɔɪ/

1. 1) მოწინააღმდეგის შეცდომაში შეყვანა (შეიყვანს), მოტყუება; მოწინააღმდეგისთვის საკუთარი პოზიციის გამჟღავნებინება (ცრუ მიზნით, სამხედრო ეშმაკობით, ამა თუ იმ ხრიკით და მისთ.);

2) სადმე შეტყუება (˂შე˃იტყუებს), მახეში გაბმა (მოწინააღმდეგისა); a small patrol was used to decoy the enemy into the ambush ჩასაფრების ადგილას მოწინააღმდეგის შესატყუებლად მცირე მზვერავი რაზმი გამოიყენეს;

2. მოწინააღმდეგის მართვადი რაკეტისთვის კურსის შეცვლევინება (˂შე˃აცვლევინებს), მიზნისგან სხვა მხარეს წარმართვა; დეზორიენტირება (დიპოლური ამრეკლებით, სითბური მახეებით და სხვ. ცრუ მიზნებით); the aircraft dropped chaff to decoy surface-to-air missiles "ზედაპირი-ჰაერი" კლასის რაკეტების სადეზორიენტაციოდ თვითმფრინავმა დიპოლური ამრეკლები ჩამოყარა.