harm
არსებითი სახელი
/hɑ:m/

1. 1) ზიანი, ვნება; დაზიანება; grievous bodily harm იურ. სხეულის მძიმე დაზიანება (რომლის მიმყენებელიც სამართალში შეიძლება იქნეს მიცემული); there's no harm done არავინ დაზარალებულა; was any harm done to the radio? რადიოგადამცემი ხომ არ დაზიანებულა?

2) განსაცდელი, ხიფათი; უსიამოვნება; to be safe from harm უსაფრთხოდ ყოფნა; out of harm's way განსაცდელისაგან / ხიფათისაგან შორს; სამშვიდობოს;

2. ზმნ. მნიშვნ. დაზიანება (˂და˃აზიანებს), ზიანის მიყენება, ვნება.