beacon
noun
/ʹbi:kən/

1. 1) შუქურა;

2) სასიგნალო ფარანი / ლამპა;

2. 1) სასიგნალო შუქი;

2) მოძვ. სასიგნალო კოცონი (განსაკ. მტრის მოახლოების მანიშნებელი); აგრ. გორაკი, სადაც სასიგნალო კოცონს ანთებდნენ;

3. საზღვაო ან საავიაციო რადიოშუქურა (აგრ. radio beacon);

4. ზღვ. სანაპირო ნიშანი; სარყე; ბაკენი; ბუი.