blackout
noun
/ʹblækaʊt/

1. შუქშენიღბვა; დაბნელება (საჰაერო თავდასხმის დროს);

2. ელექტროენერგიის მიწოდების შეწყვეტა, უსინათლობა (ავარიისას);

3. რად. 1) ბლექაუტი, ამა თუ იმ სიხშირეზე კავშირის გაწყვეტა / დარღვევა;

2) = radio silence;

4. გონების, მეხსიერების ან მხედველობის დროებითი დაკარგვა;

5. ინფორმაციის და ა.შ. აკრძალვა (ცენზურული მოსაზრებების გამო).