breach I
noun
/bri:tʃ/

1. 1) გარღვევის ადგილი, რღვეული (თავდაცვის ხაზისა და ა.შ.); to effect / to force / a breach გარღვევა; to repair / to seal off / a breach რღვეულების აღდგენა / დაცვა; გარღვევის ლიკვიდირება; breach in / of / security უსაფრთხოების რეჟიმის დარღვევა; ინფორმაციის გაჟონვა;

2) შენგრეული ადგილი; ბზარი, რღვეული; ხვრელი; the guns made a breach in the wall ტყვიამფრქვევებმა კედელი გაარღვიეს;

2. დანაშაული (დისციპლინური და ა.შ.).