discharge II
verb
/dɪsʹtʃɑ:dʒ/

1. გასროლა (˂გა˃ისვრის), გასროლით დაცლა (თოფისა, ქვემეხისა და მისთ.);

2. შესრულება (˂შე˃ასრულებს), აღსრულება (სამსახურებრივი მოვალეობისა); he has discharged his duties satisfactorily მან თავისი სამსახურებრივი მოვალეობანი დამაკმაყოფილებლად შეასრულა;

3. განთავისუფლება (˂გა˃ათავისუფლებს), დათხოვნა (სამსახურიდან, თანამდებობიდან ); he was discharged from the army იგი ჯარიდან / არმიიდან დაითხოვეს.