hard target
noun
/͵hɑ:dʹtɑ:gɪt/

1. კარგად დაცული / ძნელად დასაზიანებელი მიზანი; ბეტონირებული / რკინაბეტონით და ა.შ. გამაგრებული ობიექტი (ჩვეულებრივი და ბირთვული იარაღისაგან თავდასაცავად);

2. ტექნიკის ერთეული, ნაგებობა და ა.შ. (ადამიანისაგან განსხვავებით; სპარსეთის ყურის ომის დროს) [შდრ. აგრ. soft target].