recoil II
verb
/rɪʹkɔɪl/

1) უკუგორვის / უკუსრიალის მოხდენა (˂მო˃ახდენს) ითქმის ქვემეხის და ა.შ. შესახებ; he was injured when the gun recoiled ქვემეხის უკუგორვისას იგი დაშავდა;

2) უკუცემის მოხდენა (˂მო˃ახდენს) ითქმის თოფის და ა.შ. შესახებ (აგრ. kick).