resist
verb
/rɪʹzɪst/

1. წინააღმდეგობის გაწევა (˂გა˃უწევს), ბრძოლის გამართვა; შებრძოლება, მოგერიება; we were surprised that the garrison resisted so strongly გარნიზონის მიერ ასეთი მძლავრი წინააღმდეგობის გაწევამ გაგვაოცა;

2. შეწინააღმდეგება (˂შე˃ეწინააღმდეგება), ვისიმე / რისამე წინააღმდეგ გამოსვლა; the Army is resisting the new proposals შეიარაღებული ძალები ახალშემოთავაზებული წინადადებების წინააღმდეგია.