push I
არსებითი სახელი
/pʊʃ/

1. დაზვ. სადგურებისთვის ინფორმაციის საკუთარი ინიციატივით დაგზავნა;

2. ლოგ. მომარაგების საგნების პარტიის მიწოდება დადგენილი განრიგის მიხედვით (მიმღების მიერ შეკვეთის გარეშე);

3. შეტევა, წინსვლა / წინ წაწევა; they made a push to capture the capital დედაქალაქის დასაკავებლად შეტევა წამოიწყეს;

4. ბიძგი; ხელის და სხვ. კვრა, ბიძგება.