rush II
ზმნა
/rʌʃ/
1. ʘ სწრაფად მირბის, მიქრის; საითკენმე გაქანება, გავარდნა;
2. უეცარი იერიშის მიტანა (მიიტანს); უეცარი იერიშით დაკავება / დაპყრობა (პოზიციისა, ქალაქისა და მისთ.); the enemy tried to rush our positions მოწინააღმდეგე ჩვენი პოზიციების უეცარი იერიშით აღებას შეეცადა.